Trudnoća i bebe-Porođaj i oporavak

Mlade majke koje šetaju umjesto što gledaju televiziju, lakše će izgubiti kilograme od trudnoće, tvrde istraživači.

U studiji sprovedenoj na Medicinskom fakultetu Harvarda u Bostonu, koja je pratila 900 žena godinu nakon poroda, istraživači su otkrili da su žene koje su češće hodale bile na manjem riziku da će zadržati postporođajnu težinu. Isto je bilo tačno i za žene koje su manje gledale televiziju i one koje su smanjile unos zasićenih masti koje možemo naći u grickalicama i komercijalnoj polupripremljenoj hrani.

Osim toga, studija je otkrila da su koristi hodanja, ograničavanja gledanja televizije i smanjenja masnoća u prehrani kumulativne – što sugeriše da će se žene koje praktikuju sve ove stvari lakše vratiti u formu od prije trudnoće.

Studija je uključivala 902 žene koje se izvještavale o svojoj ishrani, vježbanju i navikama gledanja televizije 6 mjeseci nakon porođaja. Općenito, otkriveno je da su žene koje su hodale najmanje 30 minuta dnevno, gledale televiziju manje od 2 sata dnevno i unosile malo zasićenih masti, bile na najmanjem riziku da će godinu nakon porodađaja još uvijek imati kilograme koje su dobile u trudnoći.

Kada se uporede sa ženama koje radije gledaju televiziju nego što šetaju, imale su za 77% manje šanse da će zadržati 6 kilograma i više.

Rezultati predstavljaju dobru vijest, jer sugerišu da zaposlene nove majke ne moraju satima vježbati da bi skinule kilograme. Dnevna šetnja, bilo na traci ili na ulici gurajući dječija kolica, može biti sasvim dovoljna.

Izvor: American Journal of Preventive Medicine, april 2007.

Depresija kod novih majki česta je u mnogim kulturama i pogađa negdje između 10% do 20% porodilja. U nekim visoko rizičnim populacijama, procenat može biti čak 40 ili 50%. Pošto depresija ima teške posljedice i po majku i po dijete, od ključnog je značaja da bude pravovremeno dijagnosticirana i liječena. Depresivne majke češće odlučuju prestati dojiti što ima negativne posljedice na oboje.

Istraživanja u polju psihoneuroimunologije (PNI) otkrila su da je depresija povezana sa upalama koje se manifestiraju visokim nivoima proinflamatornih citokina.

Stara paradigma depresije opisivala je upalu samo kao jedan od faktora rizika za pojavu depresije. Međutim, nova paradigma zasniva se na najnovijim istraživanjima koja ukazuju na to da fizički i psihološki stresori povećavaju upalu. Ove najnovije studije dovele su do značajnog preokreta u paradigmi depresije: upala nije više samo jedan od faktora rizika, ona je faktor rizika koji predstavlja osnovu svih drugih. Osim toga, upala objašnjava zašto psihosocijalni, psihološki i fizički faktori rizika povećavaju rizik od depresije. To je tačno za depresiju općenito i posebice za postporođajnu depresiju.

Porodilje su posebno ranjive na depresiju jer se njihovi nivoi proinflamatornih citokina značajno povećavaju tokom posljednjeg tromjesečja trudnoće – a to je period kada su također na velikom riziku od depresije. Pored toga, svakodnevna iskustva novih majki, poput poremećaja sna, postporođajne boli, te prošle i aktuelne psihološke traume djeluju kao stresori koji uzrokuju povećanje nivoa proinflamatornih citokina.

Dojenje ima zaštitni uticaj na mentalno zdravlje majke jer smanjuje stres i utiče na protuupalni odgovor tijela. Međutim, poteškoće sa dojenjem, poput bolnih bradavica mogu povećati rizik od depresije te ih je, stoga, potrebno što prije riješiti.

Zaključak

PNI istraživanje predlaže dva cilja za prevenciju i liječenje postporođajne depresije: smanjivanje stresa kod majke i smanjivanje upale. Dojenje i vježbanje umanjuju stres kod novih majki i čuvaju majčinsko raspoloženje. Osim toga, potrebno je primijeniti najsavremenije liječenje depresije koje uključuje protivupalne agense poput: omega-3 masnih kiselina, kognitivne terapije, kantariona (Hypericum perforatum) i konvencionalnih antidepresiva.

Izvor: Međunarodni žurnal dojenja 2007., 2:6 (International Breastfeeding Journal), http://www.internationalbreastfeedingjournal.com

Studija naučnika sa medicinskog fakulteta Ain Shams univerziteta u Egiptu pokazala je da žvakanje žvakaće gume može značajno ubrzati pokretanje crijeva kod porodilja nakon carskog reza i tako smanjiti boravak žena u bolnici, a posljedično i same finansijske troškove.

Studija je uključivala ukupno 200 trudnica koje su podvrgnute planiranoj sekciji pod općom anestezijom. Jednoj grupi žena (93) davana je žvakaća guma tokom 15 minuta svaka 2 sata nakon operacije, dok je drugoj grupi (107) pružena standardna terapija – oralni unos tečnosti nakon pojave vjetrova i standardna prehrana nakon pojave stolice.

Vremenski intervali za sve elemente istraživanja (pojava vjetrova, prisutnost stolice i otpuštanje iz bolnice) bili su značajno manji kod grupe porodilja kojima je davana žvakaća guma.

Sve pacijentice u toj grupi dobro su podnijele žvakanje žvakaće gume koje je započeto tokom prvog postoperativnog dana.

U slučaju rutinske primjene ove terapije, moguće je smanjivanje ukupnih zdravstvenih troškova koje sa sobom nosi produženi boravak porodilja u bolnici.

IZVOR: http://www.bjog.org/view/0/currentIssue.html, septembar 2009.

Da bi procijenili uticaj starosne dobi majke na stope vaginalnog porođaja nakon carskog reza (VBAC), relevantnih komplikacija kod majke i odabir pacijenta za pokušaj VBAC-a, stručnjaci sa University of Pennsylvania Health System, Odjel za akušerstvo i ginekologiju u Filadelfiji izvršili su sekundarnu analizu retrospektivne kohortne studije žena koje su imale mogućnost VBAC-a u periodu između 1996. i 2000. godine u 17 lokalnih i univerzitetskih bolnica.

U studiju je bilo uključeno ukupno 25 005 pacijentica, od kojih je 13 706 (54.81%) odlučilo da pokuša sa vaginalnim porođajem nakon carskog reza.

Koristeći starosnu dob od 21 do 34 godine kao referentnu grupu, rezultati studije pokazuju da su žene stare od 15 do 20 godina imale za 27% veće šanse da će uspjeti sa pokušajem vaginalnog porođaja. Naspram toga, žene starije od 35 godina bile su na višem riziku od neuspješnog toka vaginalnog porođaja. Također, žene starije od 35 godina imale su za 39% veći rizik od komplikacija koje sa sobom nosi VBAC.

Izvor: Žurnal Pedijatrijska i perinatalna epidemiologija (Paediatric and Perinatal Epidemiology)

Tom 21, broj 2, str. 114 – mart 2007., http://www.blackwell-synergy.com/loi/PPE

Mnoge žene satima trpe bolne kontrakcije u nadi za prirodnim porodom, međutim, težak porod se veoma često mora završiti carskim rezom.

A sada su naučnici u Švedskoj razvili test koji bi mogao ukazivati na vjerovatnoću carskog reza.

Naučnici su utvrdili da su male šanse da će se trudnica poroditi prirodnim putem ako je u plodnoj vodi prisutan visok nivo mliječne kiseline.

Mjerenjem nivoa ove kiseline, ljekari bi mogli ranije donijeti odluku da zaustave teški porod i odluče se za carski rez.

Produženi porod koji se završi carskim rezom mnogi ljekari smatraju najgorom opcijom zbog mogućih komplikacija.
Najnoviji test razvila je švedska kompanija Obstecare na osnovu istraživanja Liverpool univerziteta i bolnice Liverpool Women’s Hospital, te se on sada provjerava u nizu evropskih bolnica.

Studije iz Liverpoola pokazale su da materica proizvodi mliječnu kiselinu kao i drugi mišići prilikom velikog napora, međutim, kada ova kiselina dosegne određen nivo, ona počinje da koči kontrakcije materice. U slučajevima kada porođaj ne napreduje, često se porodiljama administrira oksitocin, ali on ne pomaže svim ženama.

Johan Ubby iz Obstecare rekao je da bi nizak nivo mliječne kiseline u plodnoj vodi ukazivao na to da bi se materica mogla dalje kontrahirati u dovoljnoj mjeri da istisne bebu kroz rodnicu, dok bi visok nivo ove kiseline ukazivao na to da je materica iscrpljena, te da je carski rez indiciran da bi se spriječila daljnja patnja porodilje i moguće komplikacije.

IZVOR: BBC NEWS, avgust 2010., http://www.bbc.co.uk/news/

Naučnici su objavili da novi tip kompjuterske simulacije može predvidjeti da li će žena imati težak porođaj.

Porođajni kanal kod žene je zakrivljen i nije puno širi od bebine glave, što znači da beba mora proći kroz kanal uz pomoć specifičnog niza pokreta, pojasnili su francuski naučnici. Pojava problema prilikom ovog kretanja, poput, recimo, pogrešno okrenute bebine glave i to u pogrešnom momentu, može rezultirati teškim porođajem, rekli su oni.
Naučnici su koristili novi softver pod nazivom “Predibirth” da prerade snimke magnetne rezonance 24 trudnice. Na taj način načinjena je 3D rekonstrukcija i karlice i fetusa kod svake žene, zajedno sa 72 moguće putanje bebine glave kroz porođajni kanal.
Softver je, zatim, na osnovu ove simulacije producirao vjerovatnoću kod svake od žena za normalni porođaj.

Za 13 žena koje su imale normalne porođaje softver je prethodno dao visoko pozitivne rezultate, za 3 žene koje su podvrgnute carskom rezu softver je pokazao da su na visokom riziku od teškog poroda, 5 žena koje su porođene hitnim carskim rezom imale su blago povoljne, povoljne ili visoko rizične rezultate, a 3 žene porođene uz pomoć ekstrakcije vakuumom imale su blago povoljne rezultate.

“Ovo ide izvan granica običnog snimanja. Ovaj softver pravi simulaciju karakterstika mogućih porođaja,” rekao je dr. Olivier Ami, ginekolog na Odjeljenju za radiologiju u bolnici Antoine Becleres Hospital, University of Paris-Sud.

Ami je rekao da su rezultati simulatora bili “veoma tačni” i čini se da predstavljaju veliko poboljšanje u odnosu na često korištenu metodu pelvimetrije, tokom koje se mjeri karlica da bi se utvrdilo da li je adekvatna za porod prirodnim putem.

“Može se desiti da se žene sa malom karlicom porode bez problema, dok se može desiti da ženama sa velikom karlicom prilikom poroda bude neophodna mehanička pomoć,” rekao je Ami. “Ova nepouzdanost povećava stope carskih rezova.”

On je pritom istakao da je rizik od komplikacija i smrti šest do sedam puta veći kod hitnih carskih rezova u odnosu na planirane.

“Sa ovim virtualnim softverom za porođaj, većina poroda carskim rezom mogla bi se planirati, radije nego da se vrši hitno, a teški porođaji uz pomoć instrumenata mogli bi u bližoj budućnosti nestati ,” istakao je Ami.

S obzirom da je ova studija predstavljena na medicinskom sastanku Radiološkog društva Sjeverne Amerike u Čikagu, podaci i zaključci trebaju se smatrati preliminarnim sve do objave istih u medicinskom časopisu.

IZVOR: HealthDay, decembar 2011., www.healthday.com