Cilj studije stručnjaka sa Univerziteta Južne Kalifornije u SAD-u bio je da procijeni uticaj izloženosti suncu u djetinjstvu na rizik od oboljevanja od multiple skleroze nakon kontroliranja faktora genetičke sklonosti. Taj uticaj procijenjen je upoređivanjem parova jednojajčanih blizanaca u kojim jedan blizanac boluje od multiple skleroze a drugi ne boluje.
Učesnici u studiji pronađeni su putem oglasa u novinama širom Sjeverne Amerike tokom perioda od 1980 do 1992. godine. Konačno, analiza je ograničena na 79 blizanačkih parova koji su se razlikovali po pitanju bolesti i izloženosti suncu u djetinjstvu.
Svaki učesnik u studiji procijenio je stepen svog učestvovanja u 9 dječijih aktivnosti na suncu. Potom je izračunat indeks izloženosti suncu definisan kao suma tih izlaganja u kojem je jedan blizanac imao veći iznos od svog brata/sestre blizanca, kao i razlika u indeksu unutrar svakog blizanačkog para.
Rezultati studije pokazali su da svaka od 9 dječijih aktivnosti koja podrazumijeva izloženost suncu pruža snažnu zaštitu od razvoja multiple skleroze unutar jednojajčanih blizanačkih parova. Za svaku jedinicu povećanja indeksa izloženosti suncu, relativni rizik od ove bolesti opadao je za 25%.
Dakle, iz studije se da zaključiti da izbjegavanje sunčeve svjetlosti može prethoditi dijagnozi multiple skleroze. Zaštitni efekat sunca nezavisan je od genetske sklonosti ovom oboljenju.
Izvor: Neurology, juli 2007., http://www.neurology.org/
